یکشنبه, ۱۱ شهریور ۱۴۰۳ / ۰۱:۴۲:۴۰
۱- سعید پور اسماعیلی شما به‌عنوان کسی که چندین سال در رأس(انجمن سینما جوان نجف آباد) بودید، بنظرتان چه عواملی موجب شده است که در شهرستان نجف آباد کمتر شاهد برگزاری جشنواره های هنری، بخصوص فیلم کوتاه باشیم؟ فکر می‌کنم دلایل بسیاری در برگزار نشدن جشنواره در نجف آباد دخیل است. از جمله :۱- عدم […]
فکر می‌کنم دلایل بسیاری در برگزار نشدن جشنواره در نجف آباد دخیل است. از جمله :۱- عدم زیر ساخت ظرفیت و پتانسیل های لازم. موجب شده است این شهرستان توانایی برگزاری جشنواره فیلم کوتاه نداشته باشد. ۲- فقدان هتل. ۳- نبود سالنی با امکانات به روز و مجهز. ۴- نبود گالری عکس استاندارد. مزید بر علت شده است که با وجود پتانسیل نیروی انسانی و فکری مناسب در این شهرستان. متاسفانه امکان برگزاری جشنواره درشهرستان نجف آباد را نداشته باشیم. (نمی توان در این شهرستان جشنواره ای برگزار کنیم.)
در مورد سوال اول شما باید بگویم که با هیأت اُمنایی شدن دفاتر انجمن کاملا مخالفم. چون زمینه جدایی آن‌ها را فراهم می‌کنیم. و در بهترین حالت شبیه انجمن نمایش و هنرهای تجسمی در هر شهری می شوند. اتفاقا مزیّت انجمن سینمای جوان ایران در متمرکز بودن و داشن یک استراتژی یکسان است.
اما جواب سوال دوم شما این است که، فیلمسازان برجسته هر شهر، روزهای باشکوه را برنمی گردانند و در شکل گیری آن نقشی ندارند. آن‌ها روزگار خود را شکل دادند. و امروز، خود، هنرجویان جدید و شور و اشتیاق آن‌ها، و همچنین شرایط مدیریتی دفتر انجمن، باعث شکل گیری دوران باشکوه می شوند. دفتر اگر پاتوق فیلم سازان، مربیان، هنرجویان قدیم و هر علاقمند دیگری شد. جریان فیلم سازی راه می‌افتد که به تربیت و رشد نیروهای مستعد جدید منجر می‌گردد. فیلمسازان موفق قدیم نیز می‌توانند بخشی از این پاتوق باشند. رفت و آمد کنند تا دیگران از تجارب آن‌ها بهره ببرند. اما آن‌ها معجزه نمی‌کنند.
تولید فیلم بصورت پیچینگ در استان‌ها انجام می‌شود. سینمای جوان از ماهیت و تنوع فیلم کوتاه دفاع و پشتیبانی می‌کند. و موضوعات و فیلم نامه های خاص را سفارش نمی‌دهد. و تلاش می‌کند از همه نوع فیلمنامه و فکر و نظر حمایت کند. طبیعتا موضوعات باید در چارچوب قوانین کشور باشد.
سینمای جوان معمولا فیلم‌های تولیدی خود و اخیرا فیلم های دیگران را هم، به جشنواره های جهانی معرفی و حمایت می کند. بقیه موفقیت‌ها به توان رقابتی خود فیلم وابسته است. البته که این معرفی و حمایت امروزه یک دانش و توانایی ویژه شده که خود فیلمساز غالبا از عهده آن برنمی آید و وظیفه سینمای جوان است و اخیرا بخش خصوصی هم در این زمینه فعال شده است.
نظر لطف شما و دوستان است. این دوران به تنهایی و با توان یک نفره بدست نمی آمد. من تلاش بسیاری برای انجمن انجام دادم که نمونه بارزش همان پاتوق فیلم کواهیست که قبلا اشاره کردم. دفتر نجف آباد در آن روزها آنقدر رونق داشت. که برخی فیلم سازان از اصفهان برای تولید به نجف آباد می‌آمدند. و یا در پاتوق و رویدادهای دفتر شرکت می کردند. قطعا مربیان دلسوزی همچون حمیدامانی، احمد بیگدلی، مجید قربانی فر، بهزاد ترکی زاده و دیگران نقش بسزایی داشتند.
همچنین حضور همکاران و معاونینی چون مجید قربانی فر، غلامرضا حیدری، محمدعلی تولایی، نرگس هوشنگ، رعنا صالحی پور و دیگران هم مؤثر بود. و البته هنرجویانی که عاشق سینما و فیلم سازی بودند. و انجمن نجف آباد برای رویاهایشان کوچک بود. و پروازشان به شهرهای دیگر و خارج از کشور می رسید. و تشویق می شدند. عصرهای پنجشنبه، دفتر نجف آباد خاطره انگیزترین پاتوق های انجمن بود. و برای همه ی ما خاطره و یادگار شد. این همدلی و دورهمی ها باعث حضور بیشتر همه قدیمی‌ها و تشویق جوان ترها می شد. این همان جریان و جوشش فرهنگی است. که فیلم سازی را نیز تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. و باعث خلق آثار به یادماندنی می‌شود.
اتفاقا بنظر من امروزه امکانات بیشتری از گذشته در اختیار علاقه مندان به فیلمسازی است. و ابزار فیلمسازی راحت تر در دسترس فیلمسازان است. امروزه دوربین‌های عکاسی و موبایل، از جمله وسیله و ابزار فیلمسازی است. که راحت در اختیار همگان است. و هنرجویان و علاقمندان می‌توانند. براحتی فیلم خود را با بودجه کم بسازند. البته لازم به ذکر است که از قدیم تاکنون، همچنان رکن اصلی فیلم کوتاه، ایده و پرداخت خلاقانه آن است که اگر در فیلم ساز و فیلمش نباشد، اثر بدست آمده رنگ و فرم موزون و زیبایی بیشتر نیست و از سینما به دور است .
امیدوارم در دورانی که مجددا به عنوان رئیس هیأت مدیره انجمن فیلم کوتاه ایران هستم، بتوانم ارتباط و همکاری بیشتری بین انجمن سینمای جوان و صنف برقرار کنم و متاثر بودن از همدیگر را بیشتر کنم . حضور موفق و مؤثر در خانه سینما و نهادهای تصمیم گیرنده نیز می‌تواند به تقویت فیلم کوتاه کمک کند. امیدوارم امسال فیلم کوتاه بتواند یک کرسی در هیأت مدیره خانه سینما از آن خود کند.
جشنوارها، بیشتر یک دورهمی برای دیدار فیلم سازان و آثارشان است و انتخاب برترین‌ها بهانه‌ای برای جذابیت بیشتر جشنواره و دیدن فیلم‌های فیلم سازان است. طبیعتا استعدادهای درخشان سال نیز در همین جشنواره ها کشف می شوند. از نظر من، بهتر است جشنواره ها از رقابت خارج شوند و به نمایشواره تبدیل شوند تا فقط دیدار فیلم سازان و فیلم هایشان محور حضور باشد و نقد و تحلیل جای تشریفات و شکوه جشنواره را بگیرد.
بودجه تولید فیلم که امسال بطور مستقل به هر استان و شهرستان های تابعه تعلق گرفته امکان خوبی است برای شناساندن فرهنگ و رسوم هر شهر اما این حمایت بدون پشتوانه فیلم سازان توانای هر شهر به نتیجه نمی‌رسد. فیلم‌های کوتاه مهدی عبداللهی نشان داد که حمایت و امکانات زیادی برای ساخت فیلم‌های بومی و محلی لازم نیست و کافی است درام و قصه روایی جذابی، برای نمایش این فرهنگ بکار گیرید.
نکته و حرف خاصی نیست، امیدوارم شور و شوق فیلم سازی مجددا به شهرمان برگردد و کوچه پس کوچه ها پر شود از عکاس و فیلم سازانی که برای تحقق رویاهای قشنگ شان به هر گوشه و کناری سر می‌کشند و تجربه می‌کنند.
سعید پوراسماعیلی متولد ۱۳۴۶در شهرستان نجف آباد ، فارغ‌التحصیل فیلمبرداری سینما از دانشگاه هنر تهران، دارای گواهی دوره سینمای دیجیتال و کروماکی از دانشکده سینمایی لویی لومیر فرانسه، عضو کانون فیلم‌برداران و عضو هیأت مدیره انجمن فیلم کوتاه ایران است.
ایشان علاوه بر تدریس در رشته‌های فیلمبرداری، عکاسی و نورپردازی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی ، به عنوان معاون اجرایی مدرسه ملی سینمای ایران، معاون فرهنگی و آموزش سینمای جوانان ایران ، رئیس انجمن سینمای جوانان نجف آباد و… فعالیت داشته است .
وی همچنین سابقه فیلمبرداری چندین فیلم کوتاه ، مستند و فیلم سینمایی «سفر مردان خاکستری» ساخته امیر شهاب رضویان و نگارش کتاب آموزش تصویربرداری و ساخت چندین فیلم کوتاه و مستند را در کارنامه هنری خود دارد. مسئولیت جدید ایشان فرصتی شد. تا با ایشان به گفتگو پیرامون مسئولیت جدیدشان و انجمن سینمای جوان بپردازیم و ایشان صمیمانه پاسخگوی سوالات ما بودند.
این مصاحبه با سعید پور اسماعیلی به عنوان رئیس هیات مدیره فیلم کوتاه ایسفا با عنوان نجف آباد با پتانسیل نیروی انسانی خوب در شماره بیست و سوم هفته نامه دیباگران به چاپ رسیده است.
می توانید بیوگرافی سعید پوراسماعیلی را بخوانید.
