دوشنبه, ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ / ۱۲:۳۵:۱۵
مرحوم آیت الله شیخ عباس ایزدی فرزند محمد در سال ۱۳۰۱ در نجف آباد اصفهان در خانواده مذهبی به دنیا آمد، پدر وی از کسبه بازار بود و از نظر اقتصادث وضعی متوسط داشت. وی در ۸ خرداد سال ۱۳۷۱ در اثر سکته قلبی و دو ماه بیماری گذشت. مادر وی در کودکی درگذشت و […]
مرحوم آیت الله شیخ عباس ایزدی فرزند محمد در سال ۱۳۰۱ در نجف آباد اصفهان در خانواده مذهبی به دنیا آمد، پدر وی از کسبه بازار بود و از نظر اقتصادث وضعی متوسط داشت. وی در ۸ خرداد سال ۱۳۷۱ در اثر سکته قلبی و دو ماه بیماری گذشت.
مادر وی در کودکی درگذشت و مرحوم پدرش با تحصیل علوم دینی ایشان مخالف بود بنابراین وقتی وارد حوزه شد سرپرستی ایشان را عمویش حاج ملا حیدر ایزدی به عهده گرفت و بعد ها با دختر ایشان ازدواج کرد.
آیت الله شیخ عباس ایزدی بعد از دوران دبستان در مغازه عمویش کار می کرد و همزمان در منزل مرحوم حاج علی منتظری تحصیل می کرد. سپس باراهنمایی شیخ احمد حججی به حوزه علمه قم رفت و از ۱۸ سالگی به تحصیل علوم دینی در قم مشغول شد و از طریق نماز و روزه استیجاری امرار معاش می نمود و لطف الهی باعث شد که به تحصیل خود ادامه دهد.
در سال ۱۳۳۸ بعد از ۲۰ سال تحصیل در حوزه علیمه قم، بعد از در گذشت مرحوم شیخ ابراهیم ریاضی و نیاز مردم شهرستان به نجف آباد بازگشت و رهبری فکری، سیاسی و اجتماعی حوزه علمیه نجف آباد را به عهده گرفتند.و با تمام سختی ها لحظه ایی از هدایت و ارشاد مردم باز نماند.
دروسی که ایشان تدریس می کردند شامل عرفان، فلسفه، منطق و فقه، منظومه، خمس، کتابهای اسفار، کفایه الاصول، تفسیر، نهج البلاغه،اخلاق، طهارت،گلستان سعدی، عقاید الامامیه ،جامع المقدمات، اصول فلسفه و روش رئالیسم مرحوم علامه طباطبایی، کتاب عدل و عرفان و کلام مرحوم شهید مطهری می شد.
وی در فاطمه خواهران که توسط حاج آقا مجتبی آیت تاسیس شده بود نیز تدریس می کردند و ظهرها در حسینه اعظم نجف آباد و شب ها در مسجد میدان سخنرانی می کردند که سخنرانی ها و خطبه های ایشان پر از مطالب مفید بود و جنبه تحقیقی و درسی داشت.
آیت الله شیخ عباس ایزدی نزدیک سی سال رئیس حوزه علمیه نجف آباد بود و رهبری فکری و سیاسی مردم را به عهده داشت و هدایت و رهبری سیاسی و فکری مردم نجف آباد را به عهده داشتند.
همزمان با اوج نهضت امام خمینی، در تمامی مراحل انقلاب پیش قدم بودند و مردم را هدایت و بیدار می کرد. مدتی نیز به همراه برادر خانمش شیخ غلامحسین ایزدی مدتی در زندان اصفهان به سر بردند. در دو نوبت هم به عنوان نماینده مردم اصفهان در مجلس خبرگان برای تدوین قانون اساسی و خبرگان رهبری انتخاب شدند.
حسینی تهرانی، محمد علی مصطفایی، فتح الله امید، سید هادی طباطبایی ، سید جعفر طباطبایی، محمود واحد ، صفری ، محمد علی نور اللهی ، سید ولیّ الله موسوی ،رضا حججی، حیدر علی ستاری ، حسن دیانی ، حسین معزّی ، سید حیدر کاظمی، سید کمال حسینی ، عباسعلی ملکی ، سید حسین اسماعیلیان ، حسین بهرامی، غلام رضا داوری، سید فخر هاشمی ، جعفر جعفری ، اسدالله فاتح الجنان ، سید هاشم امامی، سید حسین هاشمی ، مرتضی باقری، سید جواد سجادی ، شیخ حیدر علی پور نمازی، محمد علی خزائلی ، حسنعلی خزائلی، جعفر الهی، غلامحسین قیصری ، قربانعلی دُرّی، مصطفی حسناتی، غلامحسین نادی، محمد جعفر رحیمی ، مهدی حسنی و شیخ ابو طالب مصطفایی.
آیت الله شیخ عباس ایزدی بسیار با تقوا و پرهیزکار بود و همیشه افراد را به آن سفارش می کرد. در اصول، فلسفه، فقه، اخلاق و تفسیر … صاحب نظر بود. عمیق و دقیق درس می گفت و به دنبال حواشی و پرگویی نبود. بسیار وقت شناس بود و سوالات را حساب شده و صریح پاسخ می داد.مشوق خوبی را عناصر فعال و ارزشمند اجتماع و خدمت به مردم بود.از تملق و چاپلوسی دوری می کرد.پیرو خط امام بود و ه رکجا بود مجلس از وجودش مایه خیر و برکت بود.از تجملات دور بود و ساده زندگی می کرد.
عقلش بیشتر از عملش بود و با وقار و کم حرف بود .روحیه شاگرد پروری قوی داشت و به درس و بحث اهمیت زیادی می داد و جلسه درس وی پر مطلب و پربار بود. حافظه ایی فوق العاده داشت و نفوذ کلام وی نمونه بود، از غیبت، بدگویی و تهمت به دور بود.
این مطلب در هفته نامه دیباگران شماره نود و چهارم به چاپ رسیده است.
