شنبه, ۱۷ آذر ۱۴۰۳ / ۰۱:۲۶:۵۰
ابوالقاسم پاینده نجف آبادی فرزند محمدرضا روزنامه نگار، نویسنده ، و مترجم متولد سال ۱۲۹۰ در نجف آباد متولد شد. در ۱۸ مرداد سال ۱۳۶۳ در تهران درگذشت و شهر ری در گورستان ابن بابویه به خاک سپرده شد. ابوالقاسم پاینده حافظه فوق العاده و هوشی بسیار داشت. مطالعه ایی زیادی داشت و هر آنچه […]
ابوالقاسم پاینده نجف آبادی فرزند محمدرضا روزنامه نگار، نویسنده ، و مترجم متولد سال ۱۲۹۰ در نجف آباد متولد شد. در ۱۸ مرداد سال ۱۳۶۳ در تهران درگذشت و شهر ری در گورستان ابن بابویه به خاک سپرده شد.
ابوالقاسم پاینده حافظه فوق العاده و هوشی بسیار داشت. مطالعه ایی زیادی داشت و هر آنچه می خواند به خاطر می سپرد
و در موقع مناسب به کار می برد، و این دلیلی بود برای موفقیت وی در روزنامه نگاری
تحصیلات مقدماتی خود را در نجف آباد گذراند و با تشویق شیخ احمد حججی به اصفهان مدرسه جده بزرگ برای ادامه تحصیل رفت
و نزد استادانی مانند شیخ نصرالله قضایی، شیخ محمد حسن عالم نجف آبادی، شیخ محمد حکیم خراسانی و شیخ محمود مفید به تحصیل ادامه داد.
سپس به تهران رفت و مشغول به کارهای دولتی شد و مدیریت کل تبلیغات را به عهده گرفت. نثر روان و قلم شیوا وی در داستان ها، تالیفات و ترجمه هایش کاملا مشهود است. وی به زبان های عربی، انگلیسی و فرانسه تسلط کامل داشته است.
از سال ۱۳۰۸ در روزنامه عرفان اصفهان با مدیریت احمد عرفان کار روزنامه نگاری خود را آغاز کرد. و این روزنامه از بهترین روزنامه های شهرستان در زمان خودش محسوب می شد.
در سال ۱۳۱۱ به تهران رفت و در روزنامه های ایران با مدیریت زین العابدین رهنما و روزنامه شفق سرخ با مدیریت علی دشتی مشغول به کار شد. و همچنین مدتی را روزنامه اطلاعات در تهران و ایران نیز همکاری داشت.
در همان دوره در وزارت پست و تلگراف و تلفن استخدام شد. اما چون این کار را دوست نداشت. خود را به وزارت آموزش و پرورش امروزی ( معارف و اوقاف و صنایع مستظزفه ) منتقل کرد.
ابوالقاسم پاینده مدتی سر دبیر مجله تعلیم و تربیت نیز بود و در سال ۱۳۲۱ مجله صبا را خودش به صورت هفتگی در تهران منتشر کرد. و یکی از موفق ترین نشریات را در تاریخ مطبوعات ایران به ثبت رسانید. در اسفند ماه سال ۱۳۲۶ رئیس رادیو شد و در سال ۱۳۲۸ در دوره دوم مجلس موسسان و دوره ۲۱ و ۲۲ مجلس شورای ملی به عنوان نماینده مجلس شورای ملی انتخاب شد و همچنین در سال ۱۳۴۴ به عنوان نماینده ایران در کنفرانس اسلامی مکه انتخاب شد.
در سال ۱۳۳۹ چاپ سوم ترجمه فارسی قرآن مجید با سرمایه محمود کاشی چی در چاپخانه خواندنی ها و صحافی مهر آئین چاپ شد،
و در سال ۱۳۳۶ ترجمه روان قرآن کریم را به فارسی منتشر کرد،
که این ترجمه نقطه عطفی در ترجمه های معاصر قرآن معاصر محسوب می شود. و همواره موفق و ممتاز می باشد، و مهمترین اثر پاینده نیز به شمار می آید.
ابوالقاسم پاینده علاوه بر این ترجمه بسیار زیبا، مقدمه ایی با نثر زیبایی در آغاز آن با عباراتی شیرین و زیبا به شیوه مخصوص خود به جای گذاشته است. که صاحب نظران آن را یک اثر ماندنی در تاریخ نثر فصیح فارسی به شمار می آورند.
ابوالقاسم پاینده در این مقدمه، بعد از بیان آشنایی خود با قرآن و آروزی سی ساله اش برای ترجمه قرآن، اجمالا سرگذشت اسلام و پیغمبر اسلام را مرور می کند. و بخش عمده این مقدمه را به مباحث قرآنی اختصاص می دهد.
در این مقدمه همچنین انتقادی به ترجمه های موجود وارد می کند. و مبنای کار خود را بر این قرار داد که از معانی قرآن آن چیزی را که عرب عادی می فهمد، به فارسی بیاورد. گرچه خودش ان را ترجمه تحت اللفظی می داند. اما این ترجمه در زمره ترجمه های محتوایی قرار دارد. که همه فهم می باشد و سبک و سیاق امروزی دارد. حتی از ترجمه مرحوم الهی قمشه ایی نیز فصیح تر و بهتر می باشد.
این مطلب در هفته نامه دیباگران شماره هشتاد و نهم به چاپ رسیده است.
