اصفهان شهر زیبای خدا

با فرارسیدن فصل بهار اصفهان شهر زیبای خدا جان دیگری می گیرد. و این شهر چون مرواریدی در صدف رخ می نمایاند و زیبایی خود را به رخ همگان می کشاند. این نگارستان بدیع و زیبا در این ماه زیبایی بیشتری به خود گرفته و با شهرهای زیبای دیگر جهان در قدمت و آثار ماندگار و بدیعش رقابت می کند. و گواه این مدعا بازدید کنندگانی است. که هر ساله در این ایام به دیدن این شهر می آیند. و سفری خاطره انگیز و بیاد ماندنی برای خود رقم می زنند.

که بی شک جزو شاهکارهای معماری سبک اصفهانی است. میدانی که در فهرست میراث جهانی (سازمان بین المللی یونسکو) ثبت شده است. و تبدیل به نماد و هویتی از فرهنگ غنی نه تنها اصفهان بلکه ایران شده است.

با روی کار آمدن شاه عباس صفوی اصفهان پایتخت ایران شد. در سال ۱۰۱۱ به دستور شاه عباس میدان نقش جهان بنا گردید. از اینرو به آن میدان شاه عباس نیز گفته می شود. و محل بنای میدان نقش جهان قبل از ساخت، باغ وسیعی به اسم نقش جهان بوده است. عرض این میدان ۱۶۵متر ، طول آن بیش از ۵۰۰ متر و مساحت آن حدودا ۸۵ هزار متر مربع می باشد .

ژان دیولافوا باستان شناس شهیر فرانسوی که در سال ۱۲۹۸ هجری قمری از این میدان تاریخی دیدن نمود. این چنین در مورد این اثر ماندگار می گوید : من نیازی به حل مساله مهمی ندارم که مثل فیثاغورث یونانی در جهت آن تلاش کنم. بر عکس برای من کاملا محرز است. و با اطمینان کامل می توانم عنوان کنم. که هیچ گونه بنایی  در دنیای متمدن و شهر نشین امروزی وجود ندارد. که از هر جهت چه تقارن عمارت و چه زیبایی قابل قیاس با این میدان باشد. این تنها تفکرات شخصی و عقیده من نیست. چرا که دیگر اروپاییان که متخصص مهندسی و معماری هستند این دیدگاه را دارند.

جهانگرد ایتالیایی به نام پیترو دلا واله است که چنین عقیده ای در مورد این میدان داشته است : گرداگرد این میدان فاخر را ابنیه هایی برابر و هماهنگ و زیبا احاطه کرده است. که در هیچ نقطه ای اتصال آن قطع نشده است. همه دکان ها هم تراز با خیابان ها و همه درها بزرگ هستند. و بالای آن ها پنجره ها و ایوان هایی با زیباترین و متنوع ترین تزئینات چشم اندازی خیره کننده ایجاد کرده است.

این میدان در طول تاریخ خود شاهد برگزاری جشن ها، مراسمات، بازی چوگان( دو دروازه سنگی چوگان در شمال و جنوب میدان به یادگار مانده است. ) و رژه قشون نظامی در دوره صفویه بوده است. دور تا دور این میدان ابنیه های باشکوهی مثل مسجد جامع عباسی، مسجد شیخ لطف الله، کاخ عالی قاپو و سر در قیصریه بنا شده. که هر کدام از آنها از معماری های فاخر و با شکوه دوره صفویان می باشند.

میدان نقش جهان در اصفهان شهر زیبای خدا در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۱۳ به شماره ۱۰۲ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. و در اردیبهشت ماه ۱۳۵۸ به شماره ۱۱۵ جزء نخستین آثار ایرانی بود. که به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت جهانی رسید.

مسجد امام در اصفهان شهر زیبای خدا که نام دیگرش مسجد جامع عباسی است. که در ضلع جنوبی میدان قرار دارد. از لحاظ معماری جزو بناهای چهار ایوانی است. که ایوان شمالی یا جلوخان دارای دو مناره و تز‌ئینات مقرنس کاری و ازاره های صحن نیز از مرمر است. این مسجد دارای دو مناره در ایوان جنوبی است. و گنبد این مسجد نیز دارای دو پوسته پیوسته است. که بلندترین گنبد دو پوسته پیوسته در ایران است.

اما اگر بخواهیم مختصری در مورد این بنای تاریخی توضیح باید بگوییم تزئینات کاشی این بنا خشتی هفت رنگ است. و کتیبه های مسجد توسط خوشنویسان عهد صفوی همچون علیرضا عباسی، محمدرضا امامی، عبدالباقی تبریزی و محمدصالح اصفهانی نوشته شده است. و معمار این بنای ماندگار و زیبا استاد علی اکبر اصفهانی است. که با ذوق، سلیقه و سرپنجه های هنرمندانه خود توانسته است. چنین اثر ماندگاری خلق کند.

این مسجد بی نهایت زیبا در ضلع شرقی میدان قرار دارد. و دارای گنبدی به غایت زیبا به شیوه ساسانی با تزئینات کاشی کاری به رنگ زرد نخودی است. شاید بتوان گفت ویژگی منحصر بفرد این بنا، فاقد صحن، ایوان و مناره بودن این مسجد است. کتیبه های این بنای ماندگار را نیز علیرضا عباسی هنرمند ممتاز عهد صفوی نوشته است .

این کاخ زیبا و حیرت انگیز در ضلع غرب میدان قرار دارد و در ۶ طبقه و در چندین مرحله بنا شده است. این بنا که جزو شاهکارهای معماری غیر مذهبی سبک اصفهانی، دارای زیبایی های منحصر به فردی است. که از میان آن ها به مینیاتورها و نقاشی های دیواری به نقش قلم رضا عباسی و همچنین گچبری ها و مقرنس کاری های طبقه آخر کاخ که «اتاق موسیقی» یا «اتاق صوت» می توان اشاره کرد. باید گفت دلیل استفاده از مقرنس کاری تو خالی به شکل صراحی و تنگ بری برای کاهش انعکاس صوت و انتقال طبیعی موسیقی بوده است.

این سر در که در ضلع شمالی میدان قرار دارد. تزئین سر در از نقاشی های دیواری به نقش قلم رضا عباسی است که زیبایی خاصی به این بنا داده است.