بازیگری سینما

بزرگنمایی تصویر

بازیگری سینما

در کتاب بازیگری سینما نوشته مایکل کین آمده است که اگر بازیگر واقعا بر ارائه ی بازی هنرمندانه تمرکز کند. می تواند آسوده نقش خود را بازی کند. و مطمئن باشد که دوربین در هر لحظه او را می بیند و از او هیچ وقت غافل نمی شود.
بازیگر باید نسبت به موضوع فیلم، ویژگی ها و خصوصیات نقش مورد نظر شناخت و تسلط کافی داشته باشد. که افکار و خصوصیات وی را بدون توجه به حضور دوربین یا وجود اشخاص دیگر تصور کند به نحوی که حضور دوربین در صحنه اتفاقی تلقی شود.

مایکل کین می گوید که با بازیگرانی برخورد کرده ام که تصور می کنند. با اغراق و درشت نمایی در رفتارهایشان می توانند همانند صحنه تئاتر گوی سبقت را بربایند. این گروه از بازیگران به جای استفاده از فکر ، از صدا و بیان خودشان بهره می گیرند.

و نمی دانند که استفاده کمتر از صدا و حرکات بدنی در بازیگری سینما بهتر است. در صحنه تئاتر بازیگر باید صدایی رسا داشته باشد. وگرنه ارتباط صوتی اش از ردیف سوم به بعد قطع خواهد شد. در حالی که در فیلم میکروفن ها همواره صدا را دریافت می کند. و مهم نیست که صحنه در کجا فیلمبرداری می شود یا این که بازیگر چقدر آهسته صحبت می کند. و بازیگر سینما هرگز مجبور نیست فریاد بزند یا جیغ بکشد و مجبور نیست کنش خود را بزرگ جلوه دهد.

چون ساختن یک فیلم بلند روندی طولانی، خسته کننده و طاقت فرسا دارد. اگر بازیگر از نظر روحی و جسمانی قوی نباشد. بردباری راه دراز و پر پیچ و خم بازیگری را تحمل نمی آورد. پس بازیگری در فیلم مستلزم آمادگی جسمانی روحی و فیزیکی بالا است.

بازیگری سینما اولین قاضی و تماشاگر کار خود است. پس باید تماشاگر سهل انگاری نباشد و توقع انتظار بیشتری از خود داشته باشد. تا در کار خود موفق باشد و بتواند نقشی دقیق و قابل باور ایفا کند. همچنین بازیگر برای این که در هنگام فیلمبرداری ترس و واهمه پیدا نکند. و آمادگی لازم را داشته باشد و با آمادگی سر صحنه فیلمبرداری حاضر شود،
لازم است تمرینات مناسب و منظمی داشته باشد .

به بازیگران توصیه می شود که صحنه را از قبل کامل بشناسند. و با محیط ارتباط مناسبی برقرار کنند، برخی نیز به بازیگران توصیه می کنند. که قبل از فیلمبرداری در محل فیلمبرداری بگردد. با محیط آشنا شود تا در ایفای نقش خود موفق باشد. بازیگر باید از ایده ها و تجربیات اساتید بازیگری و بازیگران دیگر استفاده کند. او باید فردی نکته بین و دقیق باشد و به همه ی امور بازیگری تسلط کافی داشته باشد.

یکی دیگر از مواردی که بازیگر باید در نظر داشته باشد. این است که شیوه ی بازی دیگران در فیلم به او ارتباطی ندارد. و اگر هر آن چه که از بازی دیگران انتظار دارد، انجام نشود،
باید به بازی خودش ادامه دهد، که انگار کار خودش را درست انجام داده است.

بازیگری سینما و ساخت فیلم کار گروهی است. و رقابت نیست و همه چیز باید به نفع هدف نهایی که موفقیت و ساخت فیلم است. به کار گرفته شود وگرنه همه ضرر می کنند.
انعطاف پذیری بازیگر از دیگر خصوصیات بازیگر است. و بازیگر باید این نکته را در نظر داشته باشد.که سر صحنه باید انعطاف پذیر باشد. زیرا کارگردان قبل از شروع فیلمبرداری برنامه ریزی زیادی می کند. و اگر علی رغم این برنامه ریزی تصمیم بگیرد که آن را کنار بگذارد. و فی البداهه ادامه دهد، بازیگر باید از او پیروی کند. هرگز بازیگر حق انتخاب برداشت نهایی را ندارد. اما او می تواند پیشنهاد کند که نظر او هم چاپ شود و استنباط کارگردان اغلب بهتر از بازیگر است.

از بازیگران بزرگ ایران می توان به استادان زنده یاد عزت الله انتظامی، علی نصیریان، زنده یاد محمدعلی کشاورز، زنده یاد جمشید مشایخی، زنده یاد داود رشیدی، زنده یاد خسرو شکیبایی، پرویز پرستویی، رضا ناجی، شهاب حسینی  و … اشاره کرد که نقش آفرینی زیبایی از آنان به یادگار مانده است.

مطالب بیشتری را بخوانید

از سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ سازان معاصر دیدن کنید.