دوشنبه, ۲۴ دی ۱۴۰۳ / ۲۱:۰۴:۰۳
فرزندآوری در خانواده فواید جسمی و روحی را برای والدین به همراه دارد. والدینی که دارای فرزند هستند بیشتر از خانوادههای بدون فرزند لذت میبرند. تشکیل خانواده و فرزندآوری یکی از جنبههای مهم زندگی افراد محسوب میشود. این امر آنقد مهم است که زنان در طول تاریخ با هویت فرزندآوری و در کنار خانواده تعریف […]
فرزندآوری در خانواده فواید جسمی و روحی را برای والدین به همراه دارد. والدینی که دارای فرزند هستند بیشتر از خانوادههای بدون فرزند لذت میبرند. تشکیل خانواده و فرزندآوری یکی از جنبههای مهم زندگی افراد محسوب میشود. این امر آنقد مهم است که زنان در طول تاریخ با هویت فرزندآوری و در کنار خانواده تعریف میشدند.
فرزند در خانوادههای ایرانی اهمیت فوقالعادهایی دارد و وجود فرزند زمینهای برای تداوم زندگی مشترک زوجین است. توصیه به فرزندآوری در اسلام نیز اهمیت دارد و برکات آن از نگاه اسلام در بسیاری از احادیث دیده میشود و این خود به بخش مهمی از جنبههای زندگی افراد در خانواده اشاره میکند. فرزندان در خانواده بر جنبههای مختلف زندگی اثر میگذارد مانند سلامت جسمی و شادکامی والدین، ارتقای شخصیت انسانی و درجات معنوی پدر و مادر، استحکام بنیان خانواده.
روایات و سبک زندگی ایرانیان نشان داده است که فرزند عامل اقتدار و بازوی توانای والدین در شرایط سخت است. یکی از پایههای اصلی قدرتمندی در خانواده و تولید ثروت و پیشرفت آن جمعیت آن است. جمعیت اندک قدرت مانور دشمنان را افزایش میدهد و کشوری با جمعیت پیر مورد طمع قدرتها خواهد بود.
والدین دارای فرزند احساس خوشبختی بیشتری دارند. داشتن فرزند موجب افزایش تمایل به یادگیری، کاهش فشار خون والدین، افزایش اعتماد به نفس، دقت بیشتر در کارهای جزیی، استفاده بیشتر از قدرت تعقل، امکان بهتر درک زیبایی ها و افزایش شادی والدین میگردد.
پدر و مادر شدن خطر ابتلا به سرطان و بیماریهای قلبی را کاهش میدهد. بارداری درزنان عملکرد حافظه و مغز آنها را بهتر میکند. یکی از عوامل ایجاد آرامش و شور و نشاط در زندگی فرزند است و مایه دلگرمی خانواده میشود و در تعابیر دینی نور چشم والدین به شمارآمده است.
گذراندن وقت با کودک و بازی با او یکی از بهترین لحظات زندگی هر پدر و مادر است که به او انرژی و نشاط میبخشد. این موضوع زمانی که والدین به سنین پیری میرسند اهمیت بیشتری دارد.
فرزند در تامین نیروی امینتی خانه و جامعه نقش بسزایی دارد. از طرفی وجود فرزند موجب امنیت بنیان خانواده از فروپاشی میشود و ناسازگاری و طلاق را کاهش میدهد و موجب حفظ و تداوم زندگی زناشویی میشود. طلاق میان افراد بدون فرزند بیشتر است و فرزند به شکلی از حریم کانون خانواده محافظت میکند.
فرزند پیوندی بین پدر و مادر است. بیفرزندی باعث تزلزل خانواده میشود، زیرا زندگی به مرور عادی شده و مشکلات خود را نشان میدهد و علاقه همسران به زندگی مشترک کاهش مییابد. حضور فرزند جاذبههای تازهایی را برای والدین به ارمغان میآورد و حس مسئولیت را در آنها افزایش میدهد و تمام نیرو و احساسات آنان را برای حمایت از کودک متمرکز میکند.
فرزند مجموعه کاملی از ارزشها را با شخصیت والدین اضافه میکند. افراد با پذیرفتن نقش پدر و مادر به کمال میرسند زیرا تعهد، مسئولیت، فعالیت و خلاقیت را در انسان بروز میدهد. داشتن فرزند زیاد برای رشد والدین و ساختهشدن آنها مفید است و افراد با صرف وقت برای رشد دیگران تبدیل به آدم دیگری خواهد شد.
در روایات دینی فرزند وسیلهایی برای آمرزش پدر و مادر یاد شده است. فرزندان سرمایه معنوی والدین در دنیا و آخرت به شمار میآیند و وجود انان موجب آمرزش و نزول رحمت الهی میگردد. در پایان به حدیثی امام صادق(ع) فرمود: جبرئیل در خطاب به پیامبر گرامی اسلام(ص)گفت: هرگاه یکی از آنان گریه کند، گریه اش تا هفت سالگی «لا اله الا الله» است و وقتی از هفت سالگی گذشت، گریه اش تا بلوغ آمرزش خواهی برای والدین است و چون از بلوغ گذشت، هر کار نیکی که انجام دهد، به نفع پدر و مادرش باشد و هر کار ناشایستی که انجام دهد، به زیان آنان (والدین) نخواهد بود.
احمد شریعتی
از سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ سازان معاصر دیدن کنید
متن خبر را در هفته نامه دیباگران به صورت چاپ شده مشاهده کنید.
