شنبه, ۱۷ شهریور ۱۴۰۳ / ۱۸:۵۸:۴۰
ماه رمضان در نجف آباد نیز مانند دیگر شهر ها و استان های کشور آداب و رسوم خاص به خودش را دارد. در این مقاله به گفتگو در مورد این آداب و روسوم خواهیم پرداخت. ماه رمضان در نجف آباد ، یکی از زیباییهای ماه رمضان به رسم و رسوم کهن و جالبی است. که […]
ماه رمضان در نجف آباد نیز مانند دیگر شهر ها و استان های کشور آداب و رسوم خاص به خودش را دارد. در این مقاله به گفتگو در مورد این آداب و روسوم خواهیم پرداخت.
ماه رمضان در نجف آباد ، یکی از زیباییهای ماه رمضان به رسم و رسوم کهن و جالبی است. که در شهرها و روستاهای مختلف وجود دارد. و این ماه را جذابتر و دوست داشتنیتر میکند.
هر استان، شهر، روستا و حتی بین عشایر هم رسوم خاص و زیبایی وجود دارد. که تنها مختص خودشان است.
ماه رمضان در نجف آباد ، نجف آباد یکی از شهرهایی است که آداب و رسومی در ماه مبارک رمضان دارد. برخی از این رسوم آنقدر کهنه و قدیمی شده که قابل اجرا نیست. و تنها در یادها و خاطره ها مانده است. مانند آن روزها که رادیو و تلویزیون نبود و مردم روی پشت بام ها می ایستادند. و دعای سحر می خواندند. و یا وقت افطار را از طریق صداهایی مانند دهل و گشتن در کوچه ها و خیابان به گوش مردم می رساندند.
اما رسومی هم هستند که از زمان های قدیم تا کنون وجود دارد. و یکی از علاقه مندی های مردم نجف آباد این است که از روزهای قبل از ماه مبارک به انجام آن بپردازند .
ماه رمضان در نجف آباد ، یکی از کارهای مقدماتی برای ماه مبارک رمضان پختن نان محلی و تازه است. که با این کار به استقبال این ماه می روند. نان های پخته شده بین خانواده ، فامیل و حتی همسایه ها توزیع می شود. تا همه در اولین سحر و افطار از آن استفاده کنند. و در ثواب روزه شریک شوند. فراهم کردن مواد خوراکی و غذایی ماه رمضان یکی دیگر از کارهایی است. که از چندین روز قبل آغاز می شود. پاک کردن برنج و حبوبات و دیگر مواد غذایی مورد نظر از جمله این کارهاست.
در چند روز مانده به ماه رمضان مردم در شهر نجف آباد شور و حالی خاص دارند. مساجد را پاکیزه و آب و جارو می کنند. جلسات قرآن برگزار می کنند.
ماه رمضان در نجف آباد ، در ماه مبارک رمضان غذاها تغییر می کند ، حلیم ، آش ، شله زرد و خرما بیشتر در وعده های افطار و سحر استفاده می شود. این غذاها در محله ها و میان مردم نذر می شود. برای سحرها معمولا غذاهای خاصی مانند انواع دمپختک و در قدیم بیشتر به زیر آتشی معروف بوده. پخته و از نوشیدنی هایی مانند انواع شربت سکنجبین، تخم شربتی و خاکشیر استفاده می شد. همچنین برای وعده های بین افطار و سحر انواع حلوا ، زولبیا و بامیه نیز تهیه می کنند.
یک سنتی که ایرانی ها داشتند. و بین عرب ها نیز بود احیای شب های قدر است. که مردم در این شب ها در مساجد جمع می شوند. شب زنده داری می کنند و اعمال این شب ها را به جا می آورند. در شب های احیا در تمام مساجد مردم بعد از افطار جمع می شوند. و دعاهای جوشن صغیر و کبیر و دعاهای دیگر می خوانند. مردم در این شب ها برای اموات نیز نماز می خوانند. بعد از نیمه های شب منبری گرفته و دعاهایی خوانده می شود. قرآن به سر می گیرند که این رسم هنوز هم هست و به زیبایی اجرا می شود.
در گذشته ها ماه رمضان که شروع می شد نوبت خوانی و سحر خوانی می کردند . برخی مردم دهل می زدند.
قصه دکلی که سحرها مردم نجف آباد را بیدار می کرد ، در آن زمان رادیو نبود یا خیلی کم بود. فردی بود به نام سید محمود ، رادیو داشت آن را در ایوان می گذاشت ، تا جایی که می توانست صدای آن را بلند می کرد تا همسایگان بشنوند و بیدار شوند.
همچنین ابوالقاسم پاینده و برادرانش یک بلندگویی روی خانه نصب کرده بودند. خانه آنها در نجف آباد هنوز هم هست آنها دکلی ساخته بودند که یک بوق روی آن گذاشته بودند و سحرها صداپخش می کردند. این صدا عموما در مناطق مسکونی نجف آباد شنیده می شد.
در شهر نجف آباد در تمام مساجد موذن ها قبل از سحر می رفتند. و سحر خوانی می کردند. در بعضی جاها هم گفته شده که برخی مردان طبل می زدند. و تا مردم قبل از اذان آب بخورند و زمان زیادی تا اذان باقی نمانده است.
ماه رمضان در نجف آباد و رسم کهنی که میان مردم تمام شهرها و روستاهای ایران وجود دارد ختم قرآن و مراسم جزء خوانی قرآن است که عموما در مساجد و یا در هر محل در خانه یکی از همسایگان برگزار می شود. و روزی یک جزء از قرآن تلاوت می شود و تا پایان ماه مبارک قرآن ختم می شود. مردم شهر نجف آباد در مساجد و اماکن مذهبی و حتی منازل خود مراسم جزء خوانی و ختم قرآن برگزار می کنند. و ماهی باشکوه را در کنار خانواده و همشهریان خود سپری می کنند.
