شنبه, ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ / ۱۳:۵۹:۱۴
آیا من تنبل هستم !!!!! ممکن است از خود بپرسید تنبل هستم !!! شاید بارها اتفاق افتاده باشد که تصمیم به کاری گرفته‌اید اما آن را نیمه‌کاره رها کرده باشید؟ یا به بیکار هستید و به دنبال کار می‌گردید و هر کاری که پیدا می‌کنید؟ احساس می‌کنید که دوست ندارید و یا مناسب شما نیست […]
ممکن است از خود بپرسید تنبل هستم !!! شاید بارها اتفاق افتاده باشد که تصمیم به کاری گرفته‌اید اما آن را نیمه‌کاره رها کرده باشید؟ یا به بیکار هستید و به دنبال کار می‌گردید و هر کاری که پیدا می‌کنید؟ احساس می‌کنید که دوست ندارید و یا مناسب شما نیست و حقوق کافی ندارد؟ آیا بیشتر مواقع بیکار هستید و مدام شغل عوض می‌کنید؟ ممکن است افراد با خودتان فکر کنید که بی‌اراده و یا تنبل هستید و یا دیگران شما را فردی بدون ثبات و پشتکار بدانند. در این مقاله قصد بررسی علل این موضوعات را داریم.
* کمال‌گرایی: موجب می‌شود که بخواهیم کاری را بدون عیب و نقص انجام دهیم. کوچکترین عیب و نقطه ضعفی باعث می‌شود که کار را نیمه‌کاره رها کنیم. افراد کمال‌گرا توجه کمی به خود واقعی‌شان دارند و خود آرمانی را بسیار بالا در نظر می‌گیرند و با تلاش‌های زیاد هم نمی‌توانند این فاصله را پر کنند و به آروزهایشان برسند. و این دلیلی است برای اینکه کاری را نصفه و نیمه رها کنند و آن را به حساب بی‌ارادگی و عدم پشتکار می‌گذارند.
* هیجان‌مداری به جای عقل‌مداری: بیشتر افراد عادت دارند که در لحظات هیجانی و عاطفی مانند خشم، ترس، شهوت، غم، شادی و … تصمیم‌های افراطی بگیرند و بعد از پایان یافتن هیجانات زودگذر، انرژی لازم برای ادامه کار از بین می‌رود و فرد از ادامه کار باز می‌ماند. اما تصمیم به موقع و با برنامه‌ایی عملی رسیدن به هدف را محتمل‌تر می‌کند.
* تاثیرپذیری از مشوق‌های کاذب بیرونی و ضعف انگیزه درونی: برای هر کسی ممکن است پیش‌آمده باشد که با خواندن یک کتاب و یا شنیدن یک سخنرانی انگیزشی برانگیخته شده باشد ولی پس ازمدت کوتاهی آن‌را رها کرده‌اید و به همین دلیل بی‌اراده خوانده شده باشید. در حالیکه مشوق‌های بیرونی تنها زمانی تاثیر پایداری بر فرد دارد که فرد انگیزه لازم برای انجام کار را نیز داشته باشد.
* رعایت نکردن علل زیربنایی اراده: بی‌برنامگی، اعتیاد، عدم انگیزه و مواردی مانند این می‌تواند از علل ضعف اراده باشد.
* نوع تربیت کودکی: کودکان در سنین ۷ الی ۱۱ سال باید یاد بگیرند که برای رسیدن به اهدافشان در آینده باید تلاش کنند حتی از لذت‌هایی در زمان حال چشم‌پوشی کنند. کودک در این سن مانند سیمان و گچ است که هنوز تازه و قابل شکل‌دهی است و به راحتی و با برنامه‌ریزی شخصیت آن‌ها را شکل داد و افرادی با اراده را تربیت کرد. البته اشتباه نشود برنامه‌ریزی شامل درس، تفریح، سینما، گردش و … می‌شود نه فقط درس!
* توجه به توانایی خود و قدرت محیط: هر انسانی ظرفیت خاصی دارد. به همین دلیل نباید خود را با دیگران مقایسه کنیم زیرا هرکسی از نظر سرمایه جسمی، توان بدنی و سایر زمینه‌های روانی، عاطفی و هوشی و … منحصر به فرد هستند. همیشه باید توانایی خود و قدرت محیط را در نظر گرفت و متناسب با آن برنامه‌ریزی کرد.
* اجتناب از برچسب‌زدن : هرگز به خودتان برچسب‌هایی مانند من اراده ندارم، تنبلم و … نزنید. در صورت شکست بررسی و علت‌یابی کنید. برچسب زدن مشکلی را حل نمی‌کند و اعتماد به نفس را کاهش می‌‌دهد.
* لذت‌طلبی در برابر واقع‌بینی: برای رسیدن به اهداف والاتر باید از لذت‌های خود گذشت و آن‌ها را به تعویق انداخت.
* ناامیدی به آینده: باید اراده قوی و آهنین داشته باشید، امیدواری خود را حفظ کنید و علت‌های شکست را بررسی کنید تا موفق شوید.با یک شکست دنیا به آخر نمی‌رسد باید دوباره بازنگری کرد و دوباره شروع کنید.
احمد شریعتی
از سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ سازان معاصر دیدن کنید
متن خبر را در هفته نامه دیباگران به صورت چاپ شده مشاهده کنید.
