پرنده ی بلندپرواز عرفان

یکی از آثار معروف عطار نیشابوری است که در زمینهٔ ادبیات عرفانی و سیرهٔ اولیاء الله (در عرفان اسلامی به معنی دوستداران خداوند) نوشته شده است. این کتاب به عنوان یکی از اهمیت‌های ادبی عطار مطرح است و نمایندهٔ برجستهٔ ادبیات عرفانی و عشقی فارسی محسوب می‌شود.

“تذکره الاولیا” در واقع یک مجموعه از داستان‌ها، افسانه‌ها و روایات است که در آن افراد و شخصیت‌های مختلفی به عنوان اولیاء الهی و عارفان مطرح می‌شوند. در این آثار، عطار نیشابوری بیشتر به معرفی این اشخاص و مواقع و تجارب روحانی آن‌ها می‌پردازد.

هدف اصلی این کتاب، به نوعی هدایت خواننده به سوی مفاهیمی همچون عشق الهی، وحدت، تسلط بر نفس، و رسیدن به سطحی از آگاهی و شناخت از جهان معنوی و روحانی است. با این حال، شیوهٔ نثری و شعری عطار نیشابوری در این کتاب نیز بسیار زیبا و عمیق است که خواننده را به عمق معنوی و روحانی آثارش می‌کشاند و او را در سفری معنوی و عاشقانه همراهی می‌کند.