سکته قلبی چیست؟

بزرگنمایی تصویر

سکته قلبی چیست؟

سکته قلبی چیست؟

سکته قلبی یا آنفارکتوس میوکارد زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون در بخشی از قلب کاهش یافته یا متوقف شود و باعث آسیب به عضله قلب شود.

علل سکته قلبی

سکته قلبی یا آنفارکتوس میوکارد زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون در بخشی از قلب کاهش یافته یا متوقف شود و باعث آسیب به عضله قلب شود.

شایع‌ترین علت سکته قلبی بیماری عروق کرونر است. در این بیماری، پلاک (رسوبات چربی) در داخل شریان‌های کرونری (رگ‌هایی که خون را به عضله قلب می‌رسانند) تجمع می‌یابد و باعث تنگی یا انسداد آنها می‌شود.

موارد زیر می‌توانند باعث بیماری عروق کرونر شوند:

کلسترول بالا: کلسترول بالا یکی از عوامل اصلی تجمع پلاک در شریان‌ها است.

فشار خون بالا: فشار خون بالا می‌تواند به دیواره شریان‌ها آسیب برساند و باعث تجمع پلاک شود.

سیگار کشیدن: سیگار کشیدن به دیواره شریان‌ها آسیب می‌رساند و باعث تجمع پلاک و لخته شدن خون می‌شود.

دیابت: دیابت می‌تواند به دیواره شریان‌ها آسیب برساند و خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش دهد.

سابقه خانوادگی: اگر سابقه خانوادگی بیماری قلبی دارید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری عروق کرونر هستید.

چاقی: چاقی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی از جمله بیماری عروق کرونر را افزایش می‌دهد.

عدم تحرک: عدم تحرک خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی از جمله بیماری عروق کرونر را افزایش می‌دهد.

عوامل دیگری که می‌توانند خطر ابتلا به سکته قلبی را افزایش دهند عبارتند از:

سن: خطر ابتلا به سکته قلبی با افزایش سن بیشتر می‌شود.

جنسیت: مردان بیشتر از زنان در معرض سکته قلبی قرار دارند.

استرس: استرس می‌تواند خطر ابتلا به سکته قلبی را در افراد مبتلا به بیماری قلبی افزایش دهد.

مصرف مواد مخدر: مصرف برخی از مواد مخدر مانند کوکائین و آمفتامین می‌تواند خطر ابتلا به سکته قلبی را افزایش دهد.

علاوه بر بیماری عروق کرونر، سایر علل سکته قلبی عبارتند از:

لخته شدن خون: اگر لخته خونی در یکی از شریان‌های کرونری مسدود شده ایجاد شود، می‌تواند جریان خون به بخشی از قلب را متوقف کند و باعث سکته قلبی شود.

اسپاسم عروق کرونری: اسپاسم عروق کرونری زمانی رخ می‌دهد که عضلات دیواره شریان‌های کرونری به طور ناگهانی منقبض می‌شوند و باعث تنگی یا انسداد آنها می‌شود. این می‌تواند در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر یا سایر مشکلات قلبی عروقی رخ دهد.

بیماری‌های دریچه قلبی: بیماری‌های دریچه قلبی می‌توانند جریان خون به عضله قلب را مختل کنند و خطر ابتلا به سکته قلبی را افزایش دهند.

کاردیومیوپاتی: کاردیومیوپاتی به معنای ضعف عضله قلب است. این می‌تواند جریان خون به عضله قلب را مختل کند و خطر ابتلا به سکته قلبی را افزایش دهد.

علائم سکته قلبی

سکته قلبی یا آنفارکتوس میوکارد زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون در بخشی از قلب کاهش یافته یا متوقف شود و باعث آسیب به عضله قلب شود.

علائم سکته قلبی می‌توانند در افراد مختلف متفاوت باشند، اما برخی از شایع‌ترین آنها عبارتند از:

درد یا ناراحتی قفسه سینه: این شایع‌ترین علامت سکته قلبی است و می‌تواند به صورت فشار، سنگینی، سوزش یا درد تیز احساس شود. درد قفسه سینه ممکن است به شانه، بازو، کمر، گردن یا فک تیر بکشد.

تنگی نفس: تنگی نفس ممکن است با یا بدون درد قفسه سینه رخ دهد.

حالت تهوع: حالت تهوع و استفراغ از علائم شایع سکته قلبی در زنان هستند.

تعریق: تعریق سرد و مرطوب ممکن است از علائم سکته قلبی باشد.

سرگیجه یا غش: سرگیجه یا غش ممکن است از علائم سکته قلبی باشد.

ضعف ناگهانی: ممکن است احساس ضعف ناگهانی در بازوها، پاها یا هر دو طرف بدن داشته باشید.

اضطراب یا احساس ترس: ممکن است احساس اضطراب یا ترس ناگهانی داشته باشید.

سرفه مداوم: ممکن است سرفه مداوم داشته باشید، به خصوص اگر به پشت دراز کشیده باشید.

درد در فک یا گلو: ممکن است درد در فک یا گلو داشته باشید.

سر درد: ممکن است سر درد ناگهانی و شدید داشته باشید.

بی حسی یا گزگز در بازوها یا پاها: ممکن است بی حسی یا گزگز در بازوها یا پاها داشته باشید.

مهم است که به یاد داشته باشید که همه افراد در صورت سکته قلبی تمام این علائم را تجربه نمی‌کنند. برخی از افراد ممکن است فقط چند علامت خفیف داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم شدیدتر داشته باشند.

تشخیص سکته قلبی

تشخیص سکته قلبی فرآیندی است که در آن پزشک با بررسی سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و انجام آزمایش‌ها، سکته قلبی را تأیید یا رد می‌کند.

مراحل تشخیص سکته قلبی:

سابقه پزشکی:

پزشک ابتدا از شما در مورد سابقه پزشکی‌تان، از جمله موارد زیر سؤال خواهد کرد:

علائمی که تجربه می‌کنید: پزشک در مورد نوع، شدت و مدت زمان علائم شما سؤال خواهد کرد.

سابقه بیماری‌های قلبی: پزشک از شما می‌پرسد که آیا سابقه سکته قلبی، بیماری عروق کرونر، نارسایی قلبی یا سایر مشکلات قلبی دارید یا خیر.

سابقه خانوادگی بیماری‌های قلبی: پزشک از شما می‌پرسد که آیا سابقه خانوادگی سکته قلبی، بیماری عروق کرونر یا سایر مشکلات قلبی دارید یا خیر.

عوامل خطر سکته قلبی: پزشک از شما در مورد سایر عوامل خطر سکته قلبی مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت، سیگار کشیدن و چاقی سؤال خواهد کرد.

معاینه فیزیکی:

پزشک شما را معاینه فیزیکی می‌کند تا به دنبال علائم سکته قلبی باشد، مانند:

فشار خون بالا: فشار خون بالا می‌تواند یکی از علائم سکته قلبی باشد.

نبض نامنظم: نبض نامنظم می‌تواند یکی از علائم سکته قلبی باشد.

صداهای غیرطبیعی قلب: پزشک با گوشی پزشکی به صدای قلب شما گوش می‌دهد تا به دنبال صداهای غیرطبیعی باشد که ممکن است نشان دهنده سکته قلبی باشد.

تنفس دشوار: تنفس دشوار می‌تواند یکی از علائم سکته قلبی باشد.

ادم (تورم) پاها: ادم پاها می‌تواند یکی از علائم سکته قلبی باشد.

آزمایش‌ها:

پزشک ممکن است برای تأیید یا رد سکته قلبی و تعیین میزان آسیب به عضله قلب، آزمایش‌هایی را تجویز کند. این آزمایش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

نوار قلب (ECG): ECG فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می‌کند. تغییرات در ECG می‌تواند نشان دهنده سکته قلبی باشد.

آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند نشان دهنده وجود آسیب به عضله قلب باشد.

تصویربرداری از قلب: تصویربرداری از قلب مانند اکوکاردیوگرافی یا آنژیوگرافی می‌تواند به پزشک در مشاهده قلب و عروق کرونری و تعیین میزان آسیب به عضله قلب کمک کند.

درمان سکته قلبی

هدف از درمان سکته قلبی بازگرداندن جریان خون به عضله قلب آسیب‌دیده و کاهش آسیب بیشتر است.

درمان سکته قلبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

داروها:

داروهای ضد پلاکت: داروهای ضد پلاکت مانند آسپرین و کلوپیدوگرل برای جلوگیری از لخته شدن خون و کاهش خطر سکته قلبی بیشتر تجویز می‌شوند.

داروهای ضد انعقاد خون: داروهای ضد انعقاد خون مانند وارفارین یا هپارین برای جلوگیری از لخته شدن خون و کاهش خطر سکته قلبی بیشتر تجویز می‌شوند.

نیتروگلیسرین: نیتروگلیسرین دارویی است که رگ‌های خونی را گشاد می‌کند و می‌تواند به بهبود جریان خون به قلب کمک کند. معمولاً به صورت قرص یا اسپری زیر زبانی مصرف می‌شود.

آتئنولول یا متوپروپرول: این داروها بتابلاکر نامیده می‌شوند و ضربان قلب و فشار خون را کاهش می‌دهند. این امر می‌تواند به کاهش بار قلب و بهبود جریان خون به عضله قلب آسیب‌دیده کمک کند.

مهارکننده‌های آنژیوتانسین II: این داروها فشار خون را با شل کردن رگ‌های خونی و کاهش میزان مایعاتی که بدن نگه می‌دارد، کاهش می‌دهند.

استاتین‌ها: استاتین‌ها داروهایی هستند که سطح کلسترول را در خون کاهش می‌دهند.

روش‌های درمانی:

آنژیوپلاستی: در آنژیوپلاستی، یک بالون کوچک برای گشاد کردن شریان مسدود شده و قرار دادن یک استنت (لوله کوچک فلزی) برای باز نگه داشتن شریان استفاده می‌شود. این روش می‌تواند در بیمارستان یا مرکز قلبی انجام شود.

جراحی بای‌پس: در جراحی بای‌پس، جراح یک رگ خونی سالم را از قسمت دیگری از بدن شما می‌گیرد و از آن برای دور زدن شریان مسدود شده و رساندن خون به عضله قلب استفاده می‌کند. این روش در بیمارستان انجام می‌شود.

دستگاه‌های کمکی قلبی: دستگاه‌های کمکی قلبی دستگاه‌هایی هستند که به پمپاژ خون به عضله قلب در صورت آسیب شدید عضله قلب کمک می‌کنند. این دستگاه‌ها ممکن است به عنوان یک درمان موقت تا زمانی که قلب شما بهبود یابد یا تا زمانی که بتوانید پیوند قلب دریافت کنید، استفاده شوند.

تغییرات سبک زندگی:

ترک سیگار: سیگار کشیدن به عضله قلب آسیب می‌رساند و خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد. ترک سیگار یکی از مهم‌ترین کارهایی است که می‌توانید برای بهبود سلامت قلب خود انجام دهید.

کنترل فشار خون: فشار خون بالا به عضله قلب و رگ‌های خونی آسیب می‌رساند. پیروی از یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و مصرف داروهای تجویز شده در صورت نیاز می‌تواند به کنترل فشار خون کمک کند.

کنترل کلسترول: کلسترول بالا می‌تواند در شریان‌ها تجمع کند و باعث تنگی یا انسداد آنها شود. پیروی از یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و مصرف داروهای تجویز شده در صورت نیاز می‌تواند به کنترل کلسترول کمک کند.

کنترل قند خون: دیابت می‌تواند به عضله قلب و رگ‌های خونی آسیب برساند. پیروی از یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و مصرف داروهای تجویز شده در صورت نیاز می‌تواند به کنترل قند خون کمک کند.

کاهش وزن: چاقی بودن خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد. کاهش وزن حتی به مقدار کم می‌تواند به بهبود سلامت قلب شما کمک کند.

فعالیت بدنی منظم: فعالیت بدنی منظم می‌تواند به تقویت عضله قلب، بهبود جریان خون و کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی کمک کند. هدف قرار دادن حداقل ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی متوسط ​​در بیشتر روزهای هفته را هدف قرار دهید.

رژیم غذایی سالم: رژیم غذایی سالم برای قلب شامل میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و چربی‌های سالم است. از مصرف چربی‌های اشباع شده، چربی‌های ترانس، نمک و شکر زیاد خودداری کنید.

پیشگیری از سکته قلبی

سکته قلبی زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون به بخشی از قلب به طور ناگهانی مسدود شود و باعث آسیب به عضله قلب شود. این انسداد معمولاً به دلیل تجمع پلاک (رسوبات چربی) در شریان‌های کرونری (رگ‌هایی که خون را به قلب می‌رسانند) ایجاد می‌شود که به آن بیماری عروق کرونر می‌گویند.

عوامل خطر سکته قلبی:

سن: خطر ابتلا به سکته قلبی با افزایش سن بیشتر می‌شود.

جنسیت: مردان بیشتر از زنان در معرض سکته قلبی قرار دارند.

سابقه خانوادگی: اگر سابقه خانوادگی بیماری قلبی دارید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سکته قلبی هستید.

سیگار کشیدن: سیگار کشیدن به دیواره شریان‌ها آسیب می‌رساند و خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر و سکته قلبی را افزایش می‌دهد.

فشار خون بالا: فشار خون بالا به دیواره شریان‌ها آسیب می‌رساند و خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر و سکته قلبی را افزایش می‌دهد.

کلسترول بالا: کلسترول بالا می‌تواند در شریان‌ها تجمع کند و باعث تنگی یا انسداد آنها شود که این امر می‌تواند خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر و سکته قلبی را افزایش دهد.

دیابت: دیابت می‌تواند به دیواره شریان‌ها آسیب برساند و خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر و سکته قلبی را افزایش دهد.

چاقی: چاقی بودن خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد.

عدم تحرک: عدم تحرک خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می‌دهد.

الهام شهریاری

در سایت (dibagaran7.ir) می توانید به اخبار بیشتری دست پیدا کنید.

سایت فرهنگ سازان می تواند به شما در دست یابی به مقاله های هنری و فرهنگی کمک کند.